1. İlgi Zamiri Olan (-ki) :
Ek olan “-ki” sözcüğe bitişik yazılır. Zamir olan “-ki” her zaman “-ın/-in/-un/-ün” tamlayan ekinden sonra kullanılır.
*Veli’nin kitabı → Veli’ninki
*Senin evin → Seninki
2. Sıfat Yapan (-ki) :
Ek olan bu “-ki” de sözcüğe bitişik yazılır. Yer ve zaman bildiren sıfat türetir. Yer bildiren sıfat türetirken “-de” hâl ekiyle kullanılır.
*Köydeki akrabaları da ziyaret ettik. (Yer)
*Akşamki toplantıda seni göremeyince şaşırdık. (Zaman)
3. Bağlaç Olan (ki) :
Ek olmadığı için sözcüklerden ayrı yazılır. Genellikle iki cümleyi bağlamak için yüklemden sonra bazen bir kelimeyi vurgulamak için kullanılır.
*Konuşmuyor ki derdini anlayalım. (Cümleleri bağlamak için)
*Ben ki en tecrübeli olanınızım, benim bile yanlış yaptığım oluyor. (Kelimeyi vurgulamak için)
" Bazı kalıplaşmış kelimelerde "ki" her zaman birleşik yazılır. Bu kelimeler: Sanki, illaki, meğerki, belki, oysaki, halbuki, çünkü, mademki' dir.
Bu kelimeleri akılda tutmak için baş harfleri ile "SİMBOHÇaM" ifadesi oluşturulabilir."
İpucu: "ki" birleşik mi ayrı mı yazılacağı sorulduğunda ki'nin eklendiği kelimeye -ler eki ekleyin ve kelimeyi okuyun. Kelime anlamlıysa bitişik, anlamsızsa ayrı yazılacaktır.
*Bahçedeki(ler) anlamlı o halde bitişik >> bahçedeki
*Baktımki(ler) anlamsız o halde ayrı >> baktım ki